کاسه لبریز

آدمی جایی میان نیاز و ناامیدی طغیان می کند...

باید به حال خودم گریه سردهم...

کاسه لبریز ...

قطره اشکی که چکید روی صفحه لمسی لمس میشد.

اپلیکیشنی که رویش چکید پلی کرد.

هر کاری کردم نرفت تا اینکه اشک را کامل از روی صفحه پاک کردم .

اشک ها حس دارند چون از شیره جان بر می آیند ...

کاسه لبریز ...

آدم ها از دنیا که دلشان می گیرد به خودشان پناه می برند...از خودشان دلگیر که شوند به کجا پناه ببرند؟!

کاسه لبریز ...

اگر مردی را یافتی که برای داشتنت، نگه داشتنت، خواست تلاش کند...هر چند کم هر چند بی ثمر ...بی شک خوشبخت ترینی...

کاسه لبریز ...

یک بار وقتی که حوادث زندگی تمام توانش را به کار گرفته بود که از پای بیندازدم بغض کرده و شکسته نشسته بودم مقابل مادر ...روی سجاده نشسته بود و چادر نماز به سر داشت و خیره شده بود به ترک ها و شکستگی هایم...خودم را روی زمین کشیدم و نزدیکش شدم ، دستانش را گشود و خزیدم در آغوشش... زار زدم و زار زدم و زار زدم...آنقدر که فکر کردم قدرت دوباره ای یافتم...اما بغض نگاه مادر به قدری بود که دیگر نخواستم این حس را تجربه کنم...انگار چند سال پیرتر شد در آن چند لحظه که در آغوشش بودم... حالا بغض هایم، اشک هایم فقط سجاده ام را خیس می کند و آنقدر نقش خوب بودن را خوب بازی می کنم که چند رو کاسه لبریز ...ادامه مطلب

مهری که پس از بی مهری سرازیر کلامتان می کنید دل ما را جرواجرتر از بی مهری مطلقتان می کند! 

کاسه لبریز ...